Σχετικά με τον σοβά

        Η ιστορία του σοβά και τα χαρακτηριστικά του

O σοβάς παρασκευαζόταν μέχρι πρόσφατα στο εργοτάξιο με την παραδοσιακή μέθοδο. Οι τεχνίτες αναμίγνυαν μόνοι τους, εμπειρικά τα υλικά, συνήθως τσιμέντο, ασβέστη και άμμο ή μάρμαρο, για να φτιάξουν τους διάφορους τύπους σοβάς (πεταχτό, λάσπωμα, τριφτό κ.α.).

Με αυτόν τον τρόπο ήταν αδύνατον να ελεγχούν οι πρώτες ύλες και να επαναλαμβάνονται οι ίδιες αναλογίες ανάμιξης. Πολλές φορές γίνεται υπέρμετρη σπατάλη υλικών με αποτέλεσμα να ξεφεύγει το κόστος από το προβλεπόμενο. Τα σημαντικότερα ποιτικά προβλήματα που είχαν παρουσιαστεί στους παραδοασιακούς σοβάδες, ήταν η αστάθεια και ανεξέλεγκτη κοκκομετρία της άμμου, ενώ ο ασβέστης (πολτός) πολλές φορές δεν ήταν καλά σβησμένος με αποτέλεσμα να δημιουργεί σκασίματα και πεταλίδες μετά την εφαρμογή. Οι πρώτες ύλες εναποθέτοναν χύδην στο εργοτάξιο με αποτέλεσμα την δέμσευση και την ρυπανση των χώρων, την σπατάλη υλικών και επί πλέον της επιβάρυνσης της υγείας των εργαζομένων και των περιοίκων από τις σκόνες και τον κίνδυνο αντυχημάτων. Επιπλέον αυτή η κατάσταση δημιούργησε και ένα υψηλό κόστος τόσο για την παρασκευή του σοβά, όσον και για την αποκομιδή των υλικών που περίσσευαν και των μπάζων.

Ολα αυτά οδήγησαν στην ανάγκη να δημιουργηθούν σοβάδες που να ανταποκρίνονται στις ολοένα και αυξανόμενες ποιοτικές απαιτήσεις στην οικοδομή, στον μηχανικό τρόπο δόμησης των κτιρίων, με ταυτόχρονα συμπίεδη του κόστους παραγωγής τους και επιπλέον να προστατεύουν το περιβάλλον από την ρύπανση και να μην επιβαρύνουν την υγεία των εργαζομένων.

Εδώ και αρκετά χρόνια στην υπόλοιπη Ευρώπη και τα τελευταία δέκα χρόνια στην Ελλάδα, χρησιμοποιείται ο έτοιμος βιομηχανικός σοβάς για το σοβάτισμα των κτιρίων.

Στα εργοστάσια παραγωγής επιλέγονται και επεξεργάζονται οι πρώτες ύλες, στη συνέχεια αναμιγνύονται και επεξεργάζονται οι πρώτες ύλες, στη συνέχεια αναμιγνύονται στις κατάλληλες ποσότητες και τα τελικά προιόντα συσκευάζονται έτσι ώστε να μεταφέρονται χωρίς απώλεις στο εργοτάξιο. Στη συνέχεια για την παρασκευή του σοβά χρησιμοποιούνται ειδικές και ευέλικτες μηχανές σοβατίσματος που εξασφαλίζουν την σωστή αναλογία νερού στο μίγμα για την βέλτιστη ανάμιξη.

                                                  Xαρακτηριστικά του σοβά

Η πρόσφυσή του πάνω σε διαφορετικές επιφάνειες:
Ο σοβάς πρέπει να κολλάει εύκολα και καλά πάνω σε επιφάνειες σκυροδέματος, ελαφρών και απορροφητικών δομικών στοιχείων σε τούβλα και πέτρες, σε θερμομονωτικές πλάκες κι ακόμη στις οροφές των κτιρίων, που πολλές φορές παρατηρούνται φαινόμενα αποκόλλησης. Οι παραδοσιακοί σοβάδες που παράγονται χωρίς την χρήση βελτιωτικών πρόσμικτων, στερούτναι αυτών των χαρακτηριστικών για αυτό πολλές φορές παρατηρούνται αστοχίες.

Η δυνατότητα εφαρμογής σε μεγάλα πάχη:Τι περισσότερες φορές οι τοιχοποίες, άλλοτες απο κακκοτεχνίες άλλοτες λόγω φέροντος οργανισμού, παρουσιάζουν αποκλίσεις και δεν είναι επίπεδες. Προκειμένου λοιόν να εξασφαλιστεί η επιπεδότητα των τελικών επιφανειών, υπάρχει η ανάγκη να γεμίσουν τα κενά με μεγάλα πάχη σοβά που μπορούν να φτάσουν και τα 5cm καμιά φορά δε ακόμη περισσότερο. Οταν ο σοβάς εφαρμόζεται σε μεγάλο πάχος επιβαρύνει την οικοδομή με ένα επιπλέον βάρος. Πέραν αυτού ο σοβάς σε μεγάλο πάχος συνήθως κρεμμάει και δημιουργεί καθυστέρηση και δυσκολία στην εφαρμγοή του.

Η εργασιμότητα:
Με τον όρο εργασιμότητα εννοούμε ένα σύνολο χαρακτηριστικών που έχει το κονίαμα (σοβάς) και που περιγράφει το πόσο εύκολα αντλείται ο σοβάς με τις μηχανές, πόσο εύκολα μπορούν οι τεχνίτες να τον απλώσουν στον τοίχο και να τον επεξεργαστούν ώστε να έχουμε μια καλή και λεία τελική επιφάνεια, αν πήζει γρήγορα ή όχι